Timo: 'Mijn herstel is nemen, het werk dat ik doe is geven'

Een turbulent begin 

Timo’s verslaving begon al op jonge leeftijd, onder andere beïnvloed door een opvoeding zonder duidelijke grenzen. Hij deelt: ‘Mijn ouders waren nooit consequent geweest. We werden nooit echt gestraft voor de dingen die we deden.’ Op negenjarige leeftijd begon hij geld te stelen van zijn ouders, wat hem een goed gevoel en een kick gaf. Op diezelfde leeftijd begon hij ook te roken en op zijn twaalfde begon alcohol te drinken, gedrag dat in die tijd heel normaal was in zijn omgeving. ‘Op mijn 15e veranderde af en toe drinken naar elk weekend drinken en gokken, en met harddrugs begon ik op mijn 16e,’ herinnert hij zich. Zijn verslaving escaleerde snel, van xtc, alcohol, gokken en speed tot zijn uiteindelijke drug of choice cocaïne. ‘En als dat niet voorhanden was, gebruikte ik ook wel eens GHB.’ 

Een vlucht voor emoties 

Naast het ontbreken van grenzen, miste Timo vroeger ook de ruimte om open te zijn over zijn problemen en angsten, waardoor hij leerde om deze emoties vooral te onderdrukken. Hij erkent: ‘Vanaf mijn 12e zette ik al drugs in om met mijn emoties om te kunnen gaan, maar als ik terugkijk, was het vooral een manier om te vluchten voor alles wat ik voelde en had ik uiteindelijk steeds meer drugs nodig om mijn emoties te controleren.’ 

Lees ook: 

• Ervaringsdeskundige Liesl: 'Cliënten vinden het prettig dat ik begrijp wat ze doormaken'
• Werken als ervaringsdeskundige bij Brijder; iets voor jou?

Een cyclus van behandeling en terugval 

Op zijn 17e kwam Timo voor het eerst bij Brijder terecht. ‘Maar dat was omdat het moest van mijn ouders’, vertelt hij. ‘Ik ben daarna nog twee keer bij Brijder in behandeling geweest, maar beide keren deed ik het ook voor een ander en niet voor mezelf.’ Pas later, tijdens zijn verblijf in de kliniek Mirage (een pilotprogramma vanuit Brijder dat later Triora werd), begon hij zijn verslaving serieus te nemen. ‘Ik kon niet gebruiken én leven tegelijk’, zegt hij. ‘Ik kon het mezelf niet meer verkopen.’ Tijdens zijn herstelproces moest Timo zijn emoties onder ogen komen en leren hoe hij ermee kon omgaan. Hij reflecteert: ‘Ik heb geleerd om emoties te reguleren, hulp te vragen en mezelf uit te spreken.’  

De tol op relaties 

Timo’s verslaving had niet alleen invloed op zijn eigen leven, maar ook op dat van zijn vrienden en familie. 'Mijn vrienden konden niet omgaan met hoe ver ik ging. Dat vond ik toen natuurlijk heel vervelend en ik snapte in eerste instantie niet hoe zij mij dat aan konden doen’, vertelt Timo. ‘Maar ik snap nu dat zij dat puur uit zelfbescherming hebben gedaan.’ Tijdens zijn herstel gaat Timo ook met een aantal mensen in gesprek over zijn verslaving. ‘Sorry zeggen, had ik al 1000 keer gedaan, dus daar gaat het tijdens zo’n gesprek niet om. Het gaat erom dat je de mensen om je heen een podium biedt om zich te kunnen uiten over wat mijn verslaving met hén gedaan heeft. Daar moest ik af en toe voor slikken, maar ik begreep het wel.’ 

Een missie om anderen te helpen 

Op 3 oktober 2016 schuift Timo de middelen voorgoed aan de kant. Tot op de dag van vandaag is hij clean. ‘Waar ik nu sta en hoe ik me nu voel; dat zou ik echt niet willen inruilen. Ik heb mogen leren van mijn fouten en ben vooral blij dat ik mezelf gevonden heb en blij met mezelf ben.’ 

Als ervaringsdeskundige bij Brijder Gouda helpt Timo nu anderen die worstelen met een verslaving. ‘Een deel van mijn rol is ook om te vertellen wat ik heb meegemaakt. Dat geeft een stukje herkenning en connectie en maakt het makkelijker voor iemand om ook open te zijn. Voor mij was het toen ik in de kliniek zat zo'n opluchting dat ik niet de enige was. Ik heb dat jaren namelijk wel gedacht. Dus het feit dat je niet alleen bent, is voor mensen al zo fijn.’ 

Boek: een 3-luik over de weg naar herstel 

Timo’s idee om zijn ervaringen te delen in een boek werd na jaren erover fantaseren uiteindelijk werkelijkheid. In 3 delen: waanzin, erkenning en ontwaking deelt hij zijn reis naar herstel: van het begin en ontstaan van zijn verslaving tot hoe ik in herstel kwam en daar de uitdagingen aan ging om clean te blijven. ‘Het boek heb ik in eerste instantie puur voor mezelf geschreven. Het werkte therapeutisch om mijn reis op papier te zetten’, zegt hij, ‘maar ik hoop ook dat ik anderen kan inspireren om verslavingsproblemen aan te pakken.’ 

Ondanks zijn dagelijkse betrokkenheid bij verslavingszorg, ziet Timo zijn werk niet als een constante confrontatie met zijn verleden. Timo: ‘Het is een kwestie van geven en nemen. Mijn herstel is nemen en het werk dat ik doe, is geven.’