Blowen om gevoel te dempen

Fenna worstelde in haar tienerjaren al met haar mentale gezondheid. ‘Van jongs af aan was ik niet gelukkig’, vertelt ze. Toen haar relatie eindigde, was dit voor haar de druppel die de emmer deed overlopen. ‘Ik sliep heel slecht en ging op zoek naar iets om mijn gevoel te dempen. Blowen leek voor mij toen mijn redmiddel. Het hielp me om mijn gevoel te onderdrukken, want ik kon totaal niet omgaan met mijn emoties.’

Tot midden in de nacht blowen

In het begin begon Fenna met één jointje per avond, maar al snel was dit niet meer genoeg. ‘Op een gegeven moment was ik tot diep in de nacht nog aan het blowen. In die tijd zat ik op school en werkte ik daarnaast, maar ik kon dat niet meer bijbenen. Daarom ben ik op een gegeven moment ook gestopt met school’, legt ze uit. 

Fenna probeerde op een gegeven moment zelf te stoppen, maar dit mislukte. ‘Toen hebben mijn vrienden uiteindelijk gezegd dat ik tegen de huisarts moest vertellen wat er aan de hand is.’ En dat deed Fenna. Ze werd doorverwezen naar de ggz en kwam uiteindelijk bij jeugdkliniek Mistral terecht.

Met kerst weer thuis

Fenna zag de opname in de kliniek in eerste instantie helemaal niet zitten. ‘Ik dacht dat mijn blowverslaving wel meeviel in vergelijking met de verslaving van de jongeren die bij Mistral opgenomen worden. Ik ging op 23 november de kliniek in en was vastbesloten om voor kerst weer thuis te zijn. Dat zou dan 4 weken zijn in plaats van 8 weken. Maar dat beeld heb ik in beide gevallen snel moeten bijstellen’, zegt Fenna. Uiteindelijk verbleef ze de volledige 8 weken in de kliniek.

Fenna kreeg veel traumabehandelingen die op maat waren samengesteld voor haar situatie. ‘Ik dacht dat als ik mijn trauma's allemaal verwerk, dan mag ik daarna weg. Want dat blowen is eigenlijk niet zo spannend. Maar uiteindelijk besefte ik dat mijn blowverslaving erger was dan ik mezelf liet geloven.’

Lees ook: 

• Five Days Inside in de jeugdkliniek met Geraldine: een blik op herstel en hoop
• Collega Daniela: ‘Zo mooi om onderdeel te zijn van de processen die jongeren doormaken’

Het leven na de kliniek: kleine stapjes

Na haar verblijf in Mistral, keerde Fenna terug naar haar dagelijks leven. Fenna: ‘Dat was wel spannend. Ik zette blowen in als middel om niks te voelen, maar ook voor de gezelligheid. Dat mis ik soms echt. Maar ik weet dat het me uiteindelijk niks brengt. Als ik één joint neem, is de kans groot dat ik meer wil. Dat is het gewoon niet waard.’ De kliniek had gelukkig een goede regeling voor verlof, waardoor Fenna in kleine stapjes weer met de buitenwereld in aanraking kwam. ‘Dit vind ik een van de sterkste regelingen die de kliniek heeft. Je krijgt zo de tools en de mogelijkheden om in je eigen thuisomgeving om te gaan met de triggers die je ervaart. In de kliniek is het allemaal veilig. Maar thuis is alles een trigger.’

Eindelijk weer badmintontraining geven

Fenna volgt nu 1 keer per week schematherapie, waarvoor ze elke week weer afreist naar Mistral. Daarnaast is ze vooral bezig met het opbouwen van een gezond ritme. ‘Ritme is voor mij, naast de therapie, de grootste hulpbron. Ik ben heel veel ritme kwijtgeraakt in de tijd dat ik veel blowde en niet meer naar school ging. Nu studeer ik weer, ga ik naar stage, sta vroeg op, ben de hele dag bezig en dan is de dag alweer voorbij’, zegt ze. Ook geeft Fenna weer badmintontraining aan de jeugd, iets waar ze vroeger altijd goed in was, maar wat haar verslaving in de weg stond. ‘In de uitzending van Five Days Inside zei ik nog: ‘Ik hoop dat ik na de zomer weer training kan geven en dat is dus gelukt!’ 

Nooit meer terug

Voor Fenna ziet de toekomst er nu een stuk rooskleuriger uit. Ze hoopt dat haar verhaal anderen kan helpen om op tijd in te grijpen. ‘Er is nog steeds een stigma op verslaving en heel veel mensen realiseren zich volgens mij ook niet dat ze een verslaving hebben. Daar was ik ook een van, maar nu weet ik: ik wil écht niet meer terug naar waar ik vandaan kwam. Als je terugdenkt aan het moment dat het heel slecht ging met je en aan de schade die je hebt aangericht bij jezelf, maar misschien ook bij de mensen om je heen, wil je daar dan naar terug? Je hebt zo hard gewerkt om clean te blijven. Het zou zo zonde zijn om dat weg te gooien. En dat is zeker niet altijd makkelijk, maar misschien is het na 10 minuten wel minder zwaar, na een half uur nog minder zwaar en na een uur ben je het vergeten.’