Algemeen paginakop met kruimelpad zonder CTA

Kim: 'Mijn zoontje heeft het nog over het huis met de mama's'

Kim: 'Mijn zoontje heeft het nog over het huis met de mama's'

Kim (32) woonde samen met haar zoontje Dex (5) in totaal ruim een jaar in de kliniek voor Ouder & Kind in Den Haag. In deze periode heeft ze hard gewerkt aan haar verslaving en de band met haar zoontje. Voor dit interview is ze weer even terug in de kliniek mét een verrassing voor de (toekomstige) moeders en kinderen die nu of in de toekomst in de kliniek verblijven. Openhartig vertelt ze haar verhaal! 

Kim: 'Mijn zoontje heeft het nog over het huis met de mama's'

Kim groeit op in een warm gezin met haar ouders en zus. Als ze 19 jaar is gaan haar ouders uit elkaar en gaat ze bij haar vader wonen. Nadat hij zelfmoord pleegde, is Kim vrijwel direct doorgegaan met haar leven en heeft ze een heel rouwproces overgeslagen. Later krijgt Kim te maken met een depressie en zoekt ze een uitweg in het gebruik van cocaïne. Lang tijd heeft ze haar dubbelleven geheim kunnen houden. Als duidelijk wordt dat ze een verslaving heeft, is haar zoontje Dex 2 jaar oud. Haar toenmalige partner informeerde haar werkgever en veilig thuis, op dat moment is er geen weg meer terug voor Kim. Een weg van vallen en opstaan!   

'Al vroeg is in mijn hoofd geprent dat je over zulke onderwerpen niet kan praten'

Verzwegen depressie 

'Mijn vader had al jaren een depressie. Dat werd mij achteraf pas duidelijk, omdat dit thuis voor mij verzwegen werd', vertelt Kim. 'Mijn moeder zei altijd dat hij rugproblemen had als hij weer op bed lag, terwijl hij toen zwaar depressief was. Hierdoor is er al vroeg in mijn hoofd geprent dat je over zulke onderwerpen niet kan praten, daar heb ik nog steeds last van.'

De ontvangsthal van de kliniek in Den Haag

Na het overlijden van haar vader komt Kim op straat te staan, omdat haar vader had al langere tijd de rekeningen niet had betaald. In deze periode schakelt ze psychische hulp in, omdat ze merkt dat ze zichzelf lange tijd heel somber voelt. Kim: ‘De puzzelstukjes vielen op zijn plek toen er een depressie gediagnosticeerd werd. Dat had mijn vader dus ook en vanuit het verleden wist ik dat dit niet vanzelf over zou gaan.’ Ze krijgt antidepressiva voorgeschreven, krijgt een eigen woning en gaat door met haar leven, zonder stil te staan bij een rouwproces. 

'Helaas was de eerste keer cocaïne een hele leuke ervaring'

Eerste keer drugs 

‘Ik was 24 jaar toen ik voor het eerst cocaïne gebruikte op een festival', vertelt Kim 'We waren met een groep vrienden/collega’s waar we vaker mee op stap gingen. Ik was altijd degene die meestal nuchter bleef, maar deze keer was ik ook wel nieuwsgierig om cocaïne te proberen. Helaas was dit een hele leuke ervaring, waardoor dit het begin was van mijn verslaving. Het gebruik van cocaïne bouwt zich na dit festival langzaam op; eerst alleen op feestjes, maar later ook in het dagelijks leven.’ 

Kinderwens 

Kim: ‘Toen ik 24 jaar oud was leerde ik de vader van zoontje kennen. Tegelijkertijd begon ik te merken dat mijn antidepressiva minder begon te werken. Dit middel slikte ik toen al 4 jaar. Ik ben hiervoor naar de huisarts gegaan, maar omdat wij een kinderwens hadden adviseerde de huisarts daar eerst verder mee te gaan voordat de medicatie werd aangepast.’ 

Maar een zwangerschap bleef lange tijd uit, waardoor de sombere gedachtes en het cocaïnegebruik heftiger werden. Toch wist ze het nog altijd verborgen te houden voor de buitenwereld. Uiteindelijk raakt Kim toch in blijde verwachting van Dex. Tijdens haar zwangerschap gebruikt Kim geen drugs. ‘Ik had HG tijdens mijn zwangerschap, wat betekent dat ik soms wel 50 keer per dag moest overgeven.’ 

'Omdat ik niet durfde te zeggen dat ik een cocaïneverslaving had, verzon ik een gokverslaving'

Verzonnen gokverslaving 

Enige tijd na de geboorte van Dex begint Kim toch weer met het gebruik van drugs. Hierdoor komt de relatie van Kim en haar toenmalige partner onder spanning te staan. ‘Een verslaving is een dure bezigheid. Mijn partner vroeg zich na verloop van tijd af waar al ons geld bleef. Omdat ik niet durfde te zeggen dat ik een cocaïneverslaving had, verzon ik een gokverslaving. Dat voelde voor mij minder erg', vertelt ze openhartig.  

‘Ik ben toen een ambulante behandeling gaan doen. Aan mijn behandelaar heb ik na 1 sessie wel eerlijk verteld dat het geen gokverslaving maar een cocaïneverslaving is. Elke week kreeg ik een gespreksverslag van de sessie mee naar huis. Mijn ex-partner vond deze verslagen en toen was er voor mij geen weg meer terug om alles eerlijk te vertellen. Dat betekende ook het einde van onze relatie.’ 

Één van de speelhoekjes in de kliniek in Den Haag
'Ik stond de tweede opname veel meer open voor verandering'

Nooit zonder mijn kind! 

Kim: ‘Dex is degene die mij altijd op de been heeft gehouden. Het was geen optie om langer dan een paar dagen bij hem weg te zijn. Ik werd door mijn ambulante behandelaar gewezen op de Ouder & Kind kliniek bij Brijder. Ik moest dan wel weg uit mijn eigen omgeving, maar kon zo wel bij Dex zijn.' Tijdens haar eerste opname in december 2019 kreeg Kim na een paar maanden een terugval en moest de kliniek verlaten. Ze heeft na enkele weken een tweede kans gekregen. Hiervoor is ze heel dankbaar, vertelt Kim: ‘Ik stond de tweede opname veel meer open voor verandering bij mijzelf en durfde ook de pijnpunten aan te pakken. Ook begon ik de werking van mijn nieuwe medicatie te merken. Een hele opluchting dat mijn somberheid steeds minder werd!' 

'Voor Dex was de kliniek één groot monkeytown: altijd iemand om mee te spelen en voldoende speelgoed'

Het huis met de mama’s 

Voor Kim was het verblijf in de Ouder & Kind kliniek heel bijzonder. 'Ik heb zoveel geleerd over zowel opvoeding als over de band tussen moeder en zoon', vertelt Kim. 'En voor Dex was de kliniek één groot monkeytown omdat hij altijd iemand had om mee te spelen en voldoende speelgoed! Als ik nu aan Dex vraag welk huis hij het leukste vindt waar we gewoond hebben, zegt hij altijd: 'het huis met de mama’s'. Ik weet dat ik later vragen van hem zal krijgen. Als hij daar oud genoeg voor is, zal ik het allemaal aan hem vertellen.’ 

'Ik kijk nu heel positief naar de toekomst, samen met mijn zoontje!'

Eindelijk weer voelen 

‘Ik heb 7 jaar lang mijn gevoel onderdrukt en het gevoel gehad dat ik het niet waard was om voor te leven', vertelt Kim openhartig. 'Mij is duidelijk geworden dat dat voortkwam uit de zelfmoord van mijn vader. Tijdens mijn opname heb ik opnieuw moeten leren wie ik ben, wat ik leuk vind en waar ik echt gelukkig van word. Daarnaast heb ik geleerd om te praten over mijn sombere gevoelens. Want vanuit vroeger is mij bijgebleven dat daarover niet gesproken wordt.’ Kim heeft inmiddels een ware metamorfose ondergaan zowel fysiek al mentaal. Ze is 36 kilo afgevallen en heeft een gezonde passie gevonden in sporten.  

Voor Kim is het weer tijd om afscheid te nemen van de plek waar ze zo'n lange tijd heeft gewoond. Maar niet voordat ze 2 grote tassen kleding voor de (toekomstige) moeders en kinderen heeft achtergelaten. ‘Ik ben trots dat ik nu durf uit te spreken als ik mij wat minder goed voel, want die momenten heeft iedereen', sluit Kim af. 'Dat geef ik ook aan mijn zoontje mee. Ik kijk nu heel positief naar de toekomst, samen met Dex!’

Tegels hulp bij verslaving - ervaringsverhalen