Hoe herken je een medicijnverslaving?
Hoe herken je een medicijnverslaving?
Een medicijnverslaving is vrij onzichtbaar zolang je het middel gebruikt. Zodra een medicijn wordt afgebouwd, merk je echter dat je moeilijk kunt stoppen. De medicijnen maken je minder gevoelig voor prikkels van buitenaf en daardoor lijken je problemen te verdwijnen, maar uiteindelijk lossen slaappillen, kalmeringsmiddelen of pijnstillers niets op. Als je dat niet doorhebt, dan blijf je gebruiken. Gewenning aan medicatie kan ervoor zorgen dat je lichamelijk en geestelijk afhankelijk raakt.
Symptomen medicijnverslaving
Je hebt een onweerstaanbare behoefte aan het middel. Je verlangt naar het effect en je voelt je eigenlijk niet meer prettig zonder. Dat wijst op een geestelijke afhankelijkheid. Bij langdurig en/of overmatig medicijngebruik kunnen klachten optreden, zoals:
- Angst, depressie en verwardheid
- Slapeloosheid, vermoeidheid
- Gewichtsverlies
- Concentratieproblemen, nervositeit
- Afgevlakte gevoelens, zowel positieve als negatieve
- Steeds vaker en eerder gebruiken
- Teruglopende prestaties op werk, opleiding of thuis
- Ontwenningsverschijnselen bij stoppen medicatie
Stoppen met medicatie kan afkickverschijnselen veroorzaken. Deze verschijnselen wijzen op een lichamelijke afhankelijkheid. De klachten verdwijnen als je de medicijnen opnieuw inneemt. Dat maakt het aantrekkelijk om door te gaan met gebruiken.
Ontwenningsverschijnselen slaap- en kalmeringsmiddelen:
- Angst
- Onrust
- Verwardheid
- Slaapproblemen
- Misselijkheid
- Diarree
- Duizeligheid
- Hoofdpijn
- Benauwdheid of hyperventilatie
- Trillen
- Hartkloppingen
- Zweten
- Hallucinaties
Ontwenningsverschijnselen pijnstillers:
- Pijnlijke spieren
- Griepachtige verschijnselen
- Angst
- Sombere gevoelens
- Slaapproblemen
- Kippenvel
- Braken
- Diarree
Als je erge klachten ervaart, neem dan contact op met Brijder. Een behandeling of een gesprek met een ervaringsdeskundige kan je helpen om met de afkickverschijnselen om te gaan.
Ben je een verslaafde of heb je een verslaving?
Het valt je misschien op dat Brijder het woord ‘verslaafde’ niet gebruikt. Wij spreken liever over ‘mensen met een verslaving’. Dat lijkt misschien een klein verschil, maar de woorden die we kiezen hebben impact. Aan de term ‘verslaafde’ kleven allerlei negatieve associaties, zoals: het is je eigen schuld of je doet het jezelf aan. Dat is heel onterecht. Verslaafd zijn is heel naar en het kan iedereen gebeuren. Het goede nieuws is: je kunt er met hulp ook bovenop komen. We willen mensen aanmoedigen om die stap te zetten. Daarom kiezen we neutrale woorden als we over verslaving praten.