Gabor: 'Ik dacht: ik lig toch niet onder een brug?'

In zijn jeugd heeft Gabor het niet makkelijk. 'Ik ben streng gelovig opgevoed. Daar ben ik ook mee gepest op de basisschool', vertelt Gabor. 'Ik zat op een openbare school en voelde me een buitenaards wezen. In vergelijking met mijn klasgenoten, vierde ik bijvoorbeeld geen verjaardagen of kerst, we hadden thuis geen auto of tv en we gingen langs de deuren om het geloof te prediken. Ik had dus ook niet het gevoel dat ik erbij mócht horen.' Maar Gabor wil er wél graag bij horen. Als hij naar de middelbare school gaat, doet hij daar dan ook veel moeite voor. 'Ik ging roken, spugen op straat; alles om toch geaccepteerd te worden. Zo is bij mij het gebruik begonnen.' 

Hoe leg je dit uit?

En tot zijn genoegen wordt Gabor daarna wel geaccepteerd. 'Vanaf mijn 17e ging ik op stap en nam ik wel eens een blowtje, een drankje, een pilletje, een snuifje. Ik kon ineens wel meedoen', legt Gabor uit. Maar dit had ook een keerzijde. Al snel gaat het gebruik namelijk van 'af en toe iets' naar een verslaving. In die periode gaat Gabor ook in therapie bij PsyQ. In eerste instantie nog niet voor zijn verslaving, maar voor een zware depressie. Later wordt er ook ADHD geconstateerd. 'Ik had dus al best een rugzakje qua therapie, maar ik had nog steeds niet door dat mijn verslaving een probleem was. Ik dacht: 'ik lig toch niet onder een brug?' En ik zorgde ook dat ik er altijd verzorgd uitzag. Als mensen vroegen hoe het met me ging, zei ik altijd dat het goed ging. Ik had echt een masker op.' Maar van binnen worstelt Gabor met zijn gevoelens. 'Als je zelf niet weet wat er met je aan de hand is; hoe leg je dat dan aan de buitenwereld uit? Ik voelde me hierdoor eenzaam en leeg.' 

Herstelzaadje geplant

Na een paar mislukte banen en een gestrand huwelijk richt Gabor zich in 2013 weer tot het geloof. Gabor vertelt: 'Ik heb me toen zelfs laten dopen. Dat was achteraf heel naïef, want zo werkte het natuurlijk niet.' Het gebruik van Gabor stopt niet. In 2016 wordt hij, mede door zijn drugsgebruik, uitgesloten van zijn familie geloofsgenoten en geloofsvrienden. 'Dat kwam als een harde klap binnen. Ik vroeg juist om hulp, maar kreeg de deur op mijn neus.' Daarna gaat het helemaal bergafwaarts, vertelt Gabor: 'Niks interesseerde me meer. Ik wilde niet meer leven en al mijn geld ging op aan drank en drugs. Toen ben ik in 2016 met een overdosis in het ziekenhuis beland, waarna ik naar de detox van Brijder ging.' Hier wordt het herstelzaadje voor Gabor geplant. 'Ik weet nog dat ik voor het eerst naar een meeting ging daar. Dat was echt een cultuurshock. Iedereen begroet je en knuffelt met elkaar, mensen vierden hun mijlpalen en kregen sleutelhangers. Het maakte zo'n indruk op mij wat voor mooie mensen er allemaal zaten. Allemaal even kwetsbaar en beschadigd, maar wel mensen die knokken voor het leven. Dat raakte mij heel erg. En nog steeds als ik naar meetings ga.'  

Van snuiven naar basecoke

Na zijn verblijf op de detox kon Gabor gelijk door naar de Intensieve Schematherapie Behandel Afdeling (ISBA) bij Brijder Alkmaar, waar hij zo'n 2 keer in de week individuele- en groepsgesprekken kreeg. 'Na deze behandeling ging het een lange tijd goed, maar toen ik weer bezoek van oude dealers kreeg, ging het weer mis', legt Gabor uit. 'Ik ging van snuiven naar basecoke. Dat ging echt hard. Ik ging geld lenen bij mensen, stelen, spullen via Marktplaats en tweedehands winkels verkopen om maar aan geld te komen voor drugs.' Maar het verlangen om te stoppen blijft en Gabor zet door. 'Door de professionele hulp ben ik er, stapje voor stapje, uiteindelijk weer bovenop gekomen. Dit heeft me laten zien dat het ook anders kan. Het moeilijkste voor mij was niet om clean te blijven, maar om weer van mezelf te leren houden.'

Taboe en onbegrip doorbreken

Inmiddels is Gabor clean en staat hij weer positief in het leven. Gabor: 'Ik heb nu een hele lieve vriendin die mij onvoorwaardelijk steunt. Ook volg ik een opleiding tot GGZ-agoog en loop ik stage bij Brijder, waardoor ik onder andere ook voorlichting mag geven op scholen. Dat is prachtig en dankbaar werk!' Gabor hoopt door zijn verhaal te delen anderen die met hetzelfde worstelen te kunnen bereiken. Én het taboe en onbegrip te doorbreken. 'Het begint met die eerste hulpvraag en het (h)erkennen dat het je niet meer alleen lukt. Je bent niet alleen!'